Hıdırellez Bugün,Ama Dışarıda Kimsecikler Yok!!

      Nerde o eski Hıdırellez'ler...Hatırlıyorum da,çocukluğumda en büyük tekerleği arardık ve sonunda bulurduk. Genel de traktör lastiği isterdik.çünkü ortaya çıkacak ateşin olabildiğince büyük olması bizde ki sevincin de olabildiğince büyük olmasını sağlıyordu.
   Günler öncesinden evlerimize ait bahçelerde küçük temsili evler yapardık.Çünkü herkesin hayalinde ev sahibi olmak vardı. 4 duvarı bir de tavanı olsun yeterdi. Genelde temsili ev işini annelerimiz yapardı.Çünkü ev sahibi olmak hayali en çok onlar tarafından kurulurdu.Bizler çocuktuk,hayallerimizde ya güzel bir patlamayan top,ya da çok lüks bir hayal olan bisiklet vardı. Öğlene doğru tekerlek avına çıkardık,mahallenin tüm çocuklarıyla birlikte. Bulduğumuz tekerleği mahallenin en geniş yerine götürür,sonrasında çalı çırpıyla tekerleği desteklerdik. Akşama doğru en kirli elbiselerimizi giyer ve şölen alanına gider, ateşi yakardık. Kimse evinde oturmazdı,çoluk çocuk herkes ateşin çevresinde oturur, ateşin üzerinden atlar,güler eğlenirdi.Herkes aynı renk olurdu,is rengi ortaktı bizim için.
   Saat 8 de pencereden dışarıya bakıyorum da kimsecikler yok dışarıda.İnsanlar evlerinde ya tv seyrediyor,ya da bilgisayar başında vakit öldürüyor.Hayat gittikçe kolaylaşıyor insanlar için.Şöyle bir soru geliveriyor aklıma: Hayatın gittikçe kolaylaşması, sizce de hayattan aldığımız zevkin de azalmasına neden olmuyor mu?