80'li Yıllar...

        Bugünlerde hep geçmişi arıyor gözlerim,geçmişe gidiyor aklım.Geçmişte kalmak kötü,ama güzelse eğer giden o günler,hatırlanmaması imkansız oluyor.Neyse baya geçmişe uzanıyoruz:) Hadi hep birlikte 80'li yıllara ve 90'lı yılların başlarına dönelim.
    1980'li yıllarda hayatın ilk tecrübelerini yaşadık.Anaokulu eğitimini sokaklarda aldık,ilkokulda siyah önlükleri giydik,belkide kara önlüğü en son giyenlerden olduk.Köprü demek;her kuruş verginin yol,su,elektrik olarak geri dönmesi demek, gibi vaatleri duyardık.Voltran,voltran,voltran derdik:) Adile Naşit'ten masallar dinlerdik. Comanchero'nun Life isLife ını ezberlemeye çalışırdık.Depozito için bira şişelerini,kola şişelerini toplardık.Gazoz kapaklarıyla,misketlerle,kibrit kutularıyla yatar kalkardık.Sokaklar arası futbol turnuvaları önemliydi.Her çocuğun hayali mahalle takımında oynamaktı.Gazozuna yapılan maçlar vardı.Çocuklar için gece 12 ye kadar sokakta kalmak gayet normal karşılanırdı.Mahalle kavgaları önemliydi.Sokağın en yaşlı insanı kızdırmak büyük bir eğlenceydi.Ayrıca futbol toplarımızın yine bu yaşlı insanlar tarafından gasp edilmesi,bizler için büyük bir hayal kırıklığıydı:) intikamda hemen alınırdı gerçi. Köle İzaura'ya acırdık,gökyüzünden gelecek ziyaretçileri beklerdik.Hangimiz hey corc versene borç,olmaz maykıl bende de yok demedi.Bayramları iple çekerdik,cumhurbaşkanı denince aklımıza Kenan Evren gelirdi.
Günümüzün evden çıkmayan bebeleri gibi değildik,dışarıdan eve girmek çok zor gelirdi bizim için.Sadece yemek için ve uyumak için eve girerdik.Bizler için tüm takımların renkleri siyah-beyazdı.Sinek ilacı arabasının, arkasında bıraktığı bulutun içinde deli gibi koşardık.Büyüteçle kağıt yakmanın zevkine varırdık.Sesi açıp-kısmak için televizyonun dibine kadar gider,üstündeki düğmelere basardık
    Her şeye rağmen temiz ve el değmemiş bir hayattı,sonrasında biz büyüdük ve kirlendi dünya sözünü kaç kişi söylememiştir.Yaşayan bilir bunları,bu güzel günleri insan hatırlamadan edemiyor işte.Özellikle günümüz çocuklarını,o bilgisayarın başından kalkmayan,tek zevklerinin internet kafeler olduğunu sanan çocukları gördükçe kendi çocukluğumuzu hatırlamamak mümkün mü? Bizim kuşak hem eskiyi,hem de yeniyi yaşadı.Çok şanslı bir nesiliz çok.