Fenerbahçe-Galatasaray maçı

         İşte yine bir fenerbahçe-Galatasaray maçı ile karşı karşıyayız.Sonucu bir galatasaraylı olarak umarım beni mutlu eder:) ama nolursa olsun 2 takımımızda ligin en iyi 2 takımı olduklarını puan cetvelindeki sıralarıyla ispatlıyorlar zaten.Tek temennimiz tabi ki herhangi bir taşkınlığa yol açmadan maçı adam gibi izleyebilmek.

        80 li yıllara bakıyorum da tribünler ikiye bölünüyor ve hem rakip hem de ev sahibi takım taraftarları birlikte izleyebiliyormuş maçları.Günümüzde ki gibi stad kapasitesinin %5'i kadar seyirci gibi saçmalıklarda yokmuş.İnsanlar adam gibi oturup maçlarını izliyor ve doyasıya eğleniyorlarmış.Peki bu durum yani o zamanlarda insanların maçları böylesine güzel izlemesi onların günümüzdekilerden daha mı adam olduklarını gösteriyor? Bunun bence bir araştırma konusu olması gerekiyor,neden insanlar spora (özellikle futbola) karşı böylesine fanatik duygularla yaklaşıyorlar? Eğitim şart gibi klişeleşmiş sözlerle sorunun eğitimden kaynaklandığını öne sürebiliriz belki ama ben başka bir açıdan bakmak istiyorum:Televizyon ve internet.Sosyal medyanın gücüne karşı koyabilecek bir insan olabilir mi? Bir fotoğrafımıza yapılan güzel bir yorum bütün günümüzün mükemmel geçmesine neden olabilmektedir (tersi de mümkün). Aynı şekilde televizyonda gördüğümüz ya da duyduğumuz her hangi bir haber karşısında tepki vermememiz mümkün değil.Her kanalda ikişer,üçer spor programı yayınlanıyor ve konuşmasını bile beceremeyen eski futbolcular kalkıp tuttuğumuz takım aleyhine birşeyler dediği zaman çıldırıyoruz (çok duygusalız).Önceden tv bu kadar yaygın değildi ve bizler sadece tutkunu olduğumuz için takımlarımızı destekliyorduk ama şimdi iyice fanatikleştik.Sorunun temelinde bence bu spor programları yatıyor.Hayırlısı artık,inşallah insanlarımız birbirini kırmanın hiç bir faydası olmadığını anlarlar.